Ostatni dzień 2012. Chciałoby się wszystko, co się w nim wydarzyło włożyć do blendera, praski, maszynki do mięsa lub innego urządzenia o bardzo szybkich obrotach. Zmielić, przetworzyć, tak, żeby było bardziej przyswajalne, bardziej do zjedzenia.

Mój 2012 nie był w gruncie rzeczy zły. Sporo podróżowałem, a to zawsze dodaje mi bardzo dużo energii i siły. Grecja, Włochy a pod koniec roku Izrael. Wiele inspiracji, koloru i ciepła. Do zapamiętania, utrwalenia i przenoszenia w inne dziedziny życia. Najgorsze są chyba trzy pierwsze miesiące nowego roku. W Polsce jest przeważnie zimno i szaro. Pamiętam, że od pierwszych miesięcy przedwiosennych 2012 starałem się czerpać energię z budzącej się przyrody i słońca. Bardzo proste śniadania w ogrodzie lub na tarasie. W lekkiej kurtce, czasami czapce, ale w słońcu. Ledwie przebijały się przez zmarzniętą ziemię pierwsze trawy, ptaki udawały, że jest wiosna i przymrozki ich nie interesują a ja piłem kawę i jadłem proste ciastka maślane. Piętnaście minut udawanego lata na początku wiosny. Bardzo miłego udawania. Za chwilę przyszła ta prawdziwa wiosna a z nią dużo dobrych i złych wiadomości. I znowu ogród i dobre, czasami bardzo proste gotowanie, dla innych i siebie, bardzo potrzebne w tych gorszych chwilach. W końcu lato, podróże, nowe smaki. Jesień i zima, która jak to zima nie przyniosła dobrych wiadomości.

Robię puree na koniec roku 2012. Mieszam składniki. Tak, żeby smakowało, żeby było do zjedzenia. Łatwo prosto i przyjemnie. W moim puree są słodkie ziemniaki i ostra musztarda. Jest mdły seler, nie do zjedzenia samodzielnie. Jest ostra francuska musztarda z dużą ilością drażniącego octu. Wszystko razem smakuje sensownie. Gładkie, proste puree na koniec 2012.

Życzę wszystkim aby ich 2013 był do zjedzenia, żeby wszystkie gorsze składniki dało się wymieszać z tymi lepszymi, żeby w całości smakował wybornie.